திருப்பாடல் 100: 1 – 2, 3, 4, 5 ஒவ்வொருநாளும் ஆண்டவர் திருமுன் பல மக்கள் வந்து கூடுகிறார்கள். இவர்கள் எல்லாம் எதற்காக வருகிறார்கள்? எப்படிப்பட்ட மனநிலையோடு வருகிறார்கள்? என்று பார்க்கிறபோது, கடவுளிடமிருந்து ஏதாவது கிடைக்காதா? என்கிற தேவை மனநிலையோடு தான் வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். கடவுளை நாடி வருகிறபோது, அவர்களுக்கு பல தேவைகள் இருப்பதால், அவர்களின் முகமானது கவலை படர்ந்த முகமாக காட்சியளிக்கிறது. ஆனால், நமக்கென்று தேவை இருக்கிறதோ, இல்லையோ, நாம் அனைவரும் மகிழ்வான மனநிலையோடு ஆண்டவரைத் தேடிவர வேண்டும் என்பதுதான் ஆசிரியர் நமக்கு விடுக்கின்ற அழைப்பாகும். ஆண்டவரைத் தேடி வருகிறபோது, நாம் எப்போதும் மகிழ்ச்சியான மனநிலையோடு தான் இருக்க வேண்டும். ஏனென்றால், அவர் நம்மை படைத்தவர். ஒரு குழந்தை எவ்வளவு தான் அழுதுகொண்டிருந்தாலும், வருத்தம் கொண்டிருந்தாலும், தந்தையைப் பார்த்தவுடன், தாயைப் பார்த்தவுடன் தன் கவலைகளை மறந்து, புத்துணர்ச்சியோடு அழுகையை மறந்து, மகிழ்வை வெளிப்படுத்த தொடங்கிவிடும். அதேபோல, நாமும் கடவுளின்...

திருப்பாடல் 49: 5 – 6, 7 – 9, 16 – 17, 18 – 19 செல்வத்தைக் கொண்டு எல்லாவற்றையும் வாங்கி விடலாம் என்கிற மனப்பான்மை மத்திய கிழக்குப் பகுதியில் அதிகமாக காணப்பட்டது. ஏனென்றால், செல்வம் என்பது வெறுமனே உழைத்துப் பெறுவது மட்டுமன்று, அது கடவுளின் கொடை. கடவுளின் கொடை ஒரு மனிதனுக்கு கிடைப்பதால், யாரும் அவனை அழிக்க முடியாது என்று நினைக்கிறான். அந்த நினைப்பு தற்பெருமையாக மாறுகிறது. இப்படிப்பட்ட மனநிலை உள்ள பிண்ணனியில் திருப்பாடல் ஆசிரியர் இந்த வரிகளை எழுதுகிறார். இந்த உலகத்தில் வாழ்கிற எல்லாருமே மீட்பைப் பெற வேண்டும் என்று தான் விரும்புகிறோம். அந்த மீட்பை, கடவுள் நமக்கு வாக்களித்திருக்கிற நிலைவாழ்வை பெறுவதுதான் நம்முடைய வாழ்வின் இலக்காகக் கொண்டு வாழ்கிறோம். ஆனால், அந்த இலக்கை வெகு எளிதாக செல்வத்தைக் கொண்டு அடைந்து விடலாம் என்று தப்புக்கணக்கு போடுகிறோம். ஆனால், கடவுளின் பார்வையில் நல்ல செயல்களைச் செய்வோர்...