Category: இன்றைய சிந்தனை

பாலஸ்தீனப்பகுதியில் வாழ்ந்த மக்களால் பெரிதும் வெறுக்கப்பட்டவர்கள் வரிதண்டுபவர்கள். காரணம் ஏழை, எளிய மக்களை சுரண்டி அதிகச்சுமைகளை அவர்கள் மீது இந்த வரிதண்டுபவர்கள் திணித்ததால் தான். பாலஸ்தீனம் இயேசு வாழ்ந்த காலத்தில் உரோமையர்களுக்கு அடிமைகளாக இருந்தது. இப்போது நம்முடைய பழக்கத்தில் உள்ள குத்தகை முறை தான், உரோமையர்களின் காலத்திலும் இருந்தது. அதாவது, குறிப்பிட்ட ஒரு மகாணத்திற்கு அங்குள்ள மக்கள்தொகை அடிப்படையில், இவ்வளவு குத்தகைப்பணம் என்ற அளவில் ஏலம் விடப்பட்டது. யார் அதிக ஏலத்திற்கு எடுக்கிறார்களோ, அவர்கள் அந்தத்தொகையை செலுத்திவிட்டு, அந்த மகாணத்தில் வரிவசூலிக்கிற உரிமையைப்பெற்றுக்கொள்வார்கள். இந்த வரிவசூலிக்கிற உரிமையைப்பெற்ற ஒப்பந்தக்காரர்கள் சில வேலையாட்களை பணியமர்த்தி, மக்களிடத்தில் வரிவசூலித்து பணத்தைப்பெற்று வந்தனர். இதில் தான் நிறைய முறைகேடுகள் நடந்து வந்தன. அவர்கள் மனம்போல் வரிகளை மக்கள் மீது திணித்தனர். முறையான, நியாயமான, ஒழுங்கான வரிவசூலிக்காமல் தங்கள் சுயஇலாபத்திற்காக மக்களை சுரண்டிப்பிழைக்கிறப் பணியை வரிதண்டுபவர்கள் செய்து வந்தனர். எனவேதான், மக்கள் மத்தியில் அவர்களைப்பற்றி வெறுப்பு மேலோங்கியிருந்தது....

இயேசு கைம்மாறு, வெகுமதி பற்றி பேசும்போது, இந்த உலகம் சார்ந்த பொருட்செல்வத்தைப்பற்றிப் பேசவில்லை. பழைய ஏற்பாட்டில், செல்வமும், வெகுமதியும் பெற்றவர்கள், நல்லவர்களாகக் கருதப்பட்டனர். அதிகமான குழந்தைச் செல்வத்தைப் பெற்றவர்கள், அறுவடை நிறைவாகப் பெற்றவர்கள் அனைவருமே, கடவுளின் ஆசீரைப் பெற்றவர்களாக மக்கள் நினைத்தனர். யோபு புத்தகத்திலும், இந்த கருத்துதான் மீண்டும், மீண்டும் வலிறுத்தப்படுகிறது. யோபு தான் தவறு செய்யவில்லை என்று தன்னுடைய நண்பர்களிடத்தில் சொன்னாலும், அவருடைய நண்பர்கள் அந்த கருத்தை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. ஏனென்றால், நல்லவர்கள் என்றுமே கடவுளின் அருளைப்பெற்று வாழ்வர் என்பது அவருடைய நண்பர்களின் வாதம். இயேசு அப்படிப்பட்ட கருத்தை நிச்சயம் சொல்லியிருக்க மாட்டார். ஏனென்றால், ஏழைகளோடு, ஒடுக்கப்பட்டவர்களோடு, அடிமைப்படுத்தப்பட்டவர்களோடு நெருங்கிப்பழகியவர் இயேசு கிறிஸ்து. அப்படியானால், இயேசு சொன்ன செய்தியின் பொருள் என்ன? இயேசு கைம்மாறு என்று எதனைக் குறிப்பிடுகிறார்? மக்கள் எதையும், நாம் இப்போது கொடுத்தால், பிற்காலத்தில் கடவுள் நமக்குக் கொடுப்பார் என்ற எதிர்பார்ப்போடு கொடுத்தால், அவர்களுக்குரிய கைம்மாறு ஏற்கெனவே கிடைத்துவிட்டது...

தொடக்கத்தில் திருச்சட்டம் என்பது யூதர்களைப்பொறுத்தவரையில் பத்துக்கட்டளைகளும், முதல் ஐந்து நூல்களும் தான். ஆனால், கி.மு 4 நம் நூற்றாண்டில் மறைநூல் அறிஞர்கள் என்ற புதிய பிரிவினர் தோன்றி இந்த சட்டங்களுக்கு விளக்கம் கொடுத்து, அதையும் முக்கியமானதாக சட்டத்திற்கு இணையானதாக சித்தரிக்கிறார்கள். தொடக்கத்தில் வெறும் வாய்மொழியாக சொல்லப்பட்ட இந்த விளக்க உரைகள் பிற்காலத்தில் எழுத்து வடிவம் பெறுகிறது. இந்த திருச்சட்ட விளக்கநூலுக்கு மிஷ்னா என்பது பெயர். இந்த ஒழுங்குமுறைகளைப்பற்றி விவாதம்தான் இன்றைய நற்செய்தி நூலில் நாம் வாசிப்பது ஆகும். இன்றைய நற்செய்தியிலே கைகளை கழுவுவது மற்றும் பாத்திரங்களை கழுவுவது தொடர்பான ஒழுங்குகளை சீடர்கள் மீறிவிட்டதாகக்குற்றம் சாட்டப்படுகிறார்கள். யூதர்களைப்பொறுத்தவரையில் தூய்மை என்பது வெறும் சுகாதாரம் தொடர்பானது மட்டுமல்ல, அது ஒரு மதச்சடங்கு. சாப்பிடுவதற்கு முன்னதாக செய்யவேண்டியது, வீதிகளுக்குச்சென்று விட்டு வீடு திரும்பும்போது செய்ய வேண்டியது என பல்வேறு ஒழுங்குமுறைகளை அவர்கள் வகுத்திருந்தனர். அந்த சடங்குகளை செய்ய மறப்பதும், மறுப்பதும் கடவுளையே அவமதிக்கின்ற செயல் என்கிற...