உலகில் வாழும் ஒவ்வொரு மனிதனின் உள்ளத்திலும் கடவுள் இருக்கிறார். அவர்களின் செயல்கள் மூலம் ஒழுக்கநெறி தங்கள் உள்ளத்தில் இருப்பதை காட்டுகிறார்கள். அவர்களது மனச்சான்றே இதற்கு சாட்சி. ஏனெனில் அவர்கள் செய்வது குற்றமா? குற்றமில்லையா? என அவரவர் எண்ணங்களே வெளிப்படுத்துகின்றது. கடவுளைத் தேடுபவர் எவராவது உண்டோ? எல்லோரும் நெறிபிறழ்ந்தனர்; ஒருமிக்க கெட்டுப்பொயினர். நல்லது செய்பவர் யாருமில்லை; ஒருவர்கூட இல்லை’. அவர்களது தொண்டை திறந்த பிணக்குழி; அவர்களது நாக்கு வஞ்சகமே பேசும். அவர்கள் உதட்டில் உள்ளது விரியன் பாம்பின் நஞ்சு” இரத்தம் சிந்துவதற்கு அவர்கள் கால்கள்; விரைகின்றது. பாழாக்குதலும் அழிவுமே அவர்கள் வழித்தடங்களில் உள்ளன; அமைதி வழியை அவர்கள் அறியார்.அவர்களது மனக்கண்களில் இறையச்சம் இல்லை. சிற்பி செதுக்கியசிளையாலும், வார்ப்படத்தில் வடித்தெடுத்த படிமத்தாலும் பயன் என்ன? அவை பொய்களின் பிறப்பிடமே! ஆயினும் சிற்பி தான் செதுக்கிய ஊமைச் சிலைகளாகிய கைவேளைகளிலே நம்பிக்கை வைக்கிறார். மரக்கட்டையிடம் ” விழித்தெழும் ” என்றும் ஊமைக் கல்லிடம் “எழுந்திரும்”” என்றும் சொல்கிறவனுக்கு ஐயோ கேடு ! அவை ஏதேனும் வெளிப்பாடு அருள முடியுமோ? பொன் வெள்ளியால்...