உண்மையான மன்னிப்பு

விடுதலைப்பயணம் 22: 1 ல் நாம் பார்க்கிறோம்: ”ஆட்டையோ, மாட்டையோ ஒருவர் திருடி வெட்டிவிட்டால் அல்லது விற்றுவிட்டால் ஒரு மாட்டுக்கு ஐந்து மாடு என்றும், ஓர் ஆட்டுக்கு நான்கு ஆடு என்றும் ஈடுகட்டுவர்”. 22: 4 ”அவர் திருடின மாடோ கழுதையோ, ஆடோ உயிருடன் அவர் கையில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டால், இருமடங்காக கொடுப்பர்”. 22: 7 ”ஒருவர் பிறரிடம் பணத்தையோ, பொருள்களையோ பாதுகாப்புக்காக ஒப்படைத்திருக்க, அவை அம்மனிதர் வீட்டிலிருந்து களவுபோய், திருடர் கண்டுபிடிக்கப்பட்டால், திருடர் இருமடங்காக ஈடுசெய்ய வேண்டும்”. மேற்கண்ட, அனைத்து இறைவார்த்தைகளின் அடிப்படையில், சக்கேயு இயேசுவிடம் பேசுகிறார்.

இதேபோல், தவறுகளுக்கு அபராதமாக ஒருவர் செய்ய வேண்டிய பரிகாரத்தை, எண்ணிக்கை நூலில் நாம் பார்க்கிறோம்: 5: 7 ”தாங்கள் செய்த பாவத்தை அறிக்கையிட வேண்டும். தீங்கிழைக்கப்பட்டவனுக்கு ஈடுகட்டி, அத்துடன் ஐந்தில் ஒரு பங்கைக் கூட்டிக் கொடுக்க வேண்டும். லேவியர் 6: 5 ம், இதையே வலியுறுத்திக்கூறுகிறது. இங்கே சக்கேயு, தான் மனம் மாற்றம் அடைந்திருக்கிறேன் என்பதை, மக்கள் முன்னால் அறிவிக்கிறார். இதுவரை சக்கேயு மக்கள் பார்வையிலும், கடவுளின் பார்வையிலும் மோசமான வாழ்வைத்தான் வாழ்ந்திருக்கிறார். அதை வெளிப்படையாக ஏற்றுக்கொள்கிறார். அதை மூடி மறைக்கவில்லை. தான் உண்மையில் செய்தது தவறு, என்பதற்கு பரிகாரமும் தேடுகிறார். திருச்சட்டம் என்ன சொல்கிறதோ, அதற்கு மேலும் அதை அவர் செய்வதற்கு முன்வருகிறார். அதுதான் உண்மையான மனமாற்றம். தவறு செய்து மற்றவர்களின் மன்னிப்பை எதிர்பார்க்கிறவர்கள், தங்களை முன்னிறுத்த மாட்டார்கள். மன்னிப்பையே பகடைக்காயாகப் பயன்படுத்த மாட்டார்கள். அதற்காக எந்த தண்டனை கொடுத்தாலும் ஏற்றுக்கொள்ள தயாராக இருப்பார்கள். தான் மன்னிப்பு கேட்கிறேன், கண்டிப்பாக மன்னிப்பு கொடுத்தே ஆக வேண்டும் என்றோ, தான் மன்னிப்பு கேட்கிற செயலையே ஏதோ, மிகப்பெரிய செயலைச் செய்கிறவர் போலவோ நினைக்க மாட்டார்கள்.

உண்மையான மன்னிப்பு எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதற்கு சக்கேயு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. ஒருவேளை இயேசு தண்டனை கொடுத்திருந்தால், அதையும் அவர் பணிவாக ஏற்றிருப்பார். அதுதான், சக்கேயுவை உயர்த்திக்காட்டுகிறது. அத்தகைய மன்னிப்பை, நாம் தவறு செய்கிறபோது, தவறு என்பதை உணர்கிறபோது, மற்றவர்களிடம் மன்னிப்பு வேண்டுகிறபோது, கடைப்பிடிப்போம்.

~ அருட்பணி. ஜெ. தாமஸ் ரோஜர்