இறைவனே உண்மையான செல்வம்
யாக்கோபு 5: 1 – 6
நேரத்தை நமக்கு வழங்குகிறவர் கடவுள். எனவே, நேரத்தைப் பயன்படுத்துவதில், அவருடைய திருவுளத்திற்கு பணிந்தவர்களாக நாம் இருக்க வேண்டும். அதேபோல, செல்வத்திற்கு ஆதாரமாக இருக்கிறவர் ஆண்டவர். அதனைப் பயன்படுத்துவதிலும், அவருடைய திருவுளத்திற்கு பணிந்தவர்களாய் நடக்க வேண்டும். இதுதான், யாக்கோபு தன்னுடைய அறிவுரையில் நமக்குக் கூறுகிறார். லேவியர் 25 ம் அதிகாரம் தெளிவாகச் சொல்கிறது: மக்களும், நிலமும் கடவுளுக்குச் சொந்தமானது. எனவே, செல்வம் என்பது மற்றவர்களைச் சுரண்டிப்பெறுவதாகவோ அல்லது அடுத்தவர்களை அடிமைப்படுத்துவதாகவோ இருக்கக்கூடாது. ஏனெனில், அது நம்முடையது அல்ல. கடவுளுடையது அல்ல. நாமே கடவுளிடமிருந்து பெற்றுக்கொண்டு, அது எனக்குச் சொந்தம் என்று எப்படி உரிமைகோர முடியும்? யாக்கோபு இதனை வாய்மொழியாகவே சொல்கிறார். கடிதத்தின் வழியாக அல்ல. இதற்கு சில சான்றுகளை கொடுக்க முடியும்.
வழக்கமாக கடிதத்தில் இடம்பெறும், ”சகோதரர்களே” இந்த பகுதியில் இடம்பெறவில்லை. அதற்கு பதிலாக, நேரடியாகவே ”செல்வர்களே, சற்றுக் கேளுங்கள்” என்று தொடங்குகிறார். இது அறிவுரையாக அல்ல, மாறாக, கடுமையான வார்த்தைகளாய் சொல்லப்படுகிறது. அதேபோல பழைய ஏற்பாட்டு பகுதிகளில், செல்வர்களுக்கு எதிராக விடுக்கப்படும் எச்சரிக்கைகள் இங்கு மீண்டுமாக நினைவூட்டப்படுகிறது. செல்வர்களுக்கு எதிரான இயேசுவின் போதனைகளும் இங்கே வலியுறுத்திக்கூறப்படுகிறது. யாக்கோபு இரண்டு காரணங்களுக்காக இதனை எழுதியிருக்கலாம். முதல் காரணம், செல்வர்களின் அடக்குமுறையினால் பாதிக்கப்பட்ட ஏழைகளை உற்சாகப்படுத்துவது. அவர்கள் சந்திக்கிற துன்பங்களைக் கண்டு பயப்பட வேண்டாம் என்றும், கடவுளின் தீர்ப்பில் அதற்கான பலனை செல்வர்கள் அனுபவித்துக் கொள்வார்கள் எனவும், பொறுமையாக தங்களின் ஆன்மாவுக்கு கேடு நேராதபடிக்கு வாழ அவர்களை அறிவுறுத்துகிறார். இரண்டாவது, செல்வர்களுக்கான எச்சரிக்கையாக அல்லாமல், அவர்களது வழியிலிருந்து திருந்தி வாழ்வதற்கான அழைப்பாகவும் இதனைச் சொல்கிறார்.
நம்முடைய வாழ்வில், நாம் பெறுகிற செல்வம் நம்முடைய திறமையினால் பெற்றது என்றும், அதனை எப்படியும் பயன்படுத்துவதற்கு எனக்கு உரிமை இருக்கிறது என்றும் நாம் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். ஆனால், இறைவன் தான் எல்லாவற்றிற்கும் ஆதாரமானவராக இருக்கிறார். இறைவன் நமக்கு கொடுத்திருக்கிற வாழ்விற்கு உண்மையுள்ளவர்களாய் இருப்போம்.
அருட்பணி. ஜெ. தாமஸ் ரோஜர்
